فتق دیسک مشکلی است که میتواند در سرتاسر ستون فقرات رخ دهد، اما بیشتر در پایین کمر رخ میدهد. گاهی این مشکل، دیسک بیرون زده، متورم یا پاره نیز نامیده میشود و یکی از رایجترین دلایل درد پایین کمر، پادرد و درد سیاتیک (سیاتیکا) است.
حدود ۶۰-۸۰% مردم در برههای از زندگیشان دچار درد پایین کمر میشوند. دلیل درد پایین کمر و پادرد در برخی از این افراد، فتق دیسک است.
اگرچه فتق دیسک ممکن است بسیار دردناک باشد، اما اکثر افراد بعد از چند هفته یا چند ماه درمان با درمانهای غیرجراحی بهبود مییابند.
دیسک کمر چگونه دچار بیرون زدگی میشود
حلقهی بیرونی به نام آنولوس از قسمت ژله مانند داخلی هر دیسک که نوکلئوس پالپوزوس نامیده میشود محافظت میکند.
به دلیل افزایش سن و ساییدگی و فرسودگی طبیعی، بخشی از مایع دیسک از بین میرود و دیسک حالت اسفنجی و شکلپذیری پیدا میکند؛ در نتیجه دیسکها مسطح و سختتر میشوند. این روند که دژنراسیون دیسک نامیده میشود، تقریباً در سنین پایین شروع میشود و معمولاً در آزمایشات تصویری در اوایل جوانی تشخیص داده میشود.
هنگامی که فشاری بر روی ستون فقرات وارد میشود، حلقه بیرونی دیسک ممکن است متورم شده یا ترک خورده و پاره شود. اگر این وضعیت در قسمت پایین کمر (ستون فقرات کمری) رخ دهد، ممکن است دیسک منجر به فشار بر ریشه عصب مجاور شود یا ماده ضد التهاب داخلی آن باعث تحریک و درد عصب شود. نتیجتاً، درد شدیدی که از پایین کمر تا باسن و پاها گسترش مییابد، به وجود میآید.
ممکن است پزشک به فردی که دچار فتق دیسک شده است بگوید که بیماریهای دژنراتیو دیسک باعث فتق دیسک کمر شدهاند. این اصطلاح میتواند هشدار دهنده و یا گمراه کننده باشد. بیماریهای دژنراتیو دیسک مشکلی پیشرونده نبوده و همیشه باعث مشکلات دائمی و مزمن نمیشوند.
علائم این مشکل چیست؟
علائم فتق دیسک به میزان زیادی به محل فتق دیسک و واکنش شما به درد بستگی دارد. اگر فتق دیسک در قسمت ستون فقرات کمر شما باشد، دردی خواهید داشت که از پایین کمرتان تا پاها و کف پاها کشیده میشود و درد سیاتیک نامیده میشود. دردتان شبیه به شوک الکتریکی خواهد بود که در زمان ایستادن، راه رفتن یا نشستن تشدید میشود. فعالیت، مانند: خم شدن، بلند کردن اجسام، چرخیدن و نشستن هم ممکن است باعث افزایش درد شوند. صاف دراز کشیدن و خم کردن زانوها راحتترین وضعیت خواهد بود، چون باعث برطرف شدن فشار عمودی بر دیسک میشود.
معمولاً دیسک بیرون زده باعث فشار بر عصب مجاور یا تورم آن میشود که منجر به دردی خواهد شد که در امتداد این عصب احساس میشود. فتق دیسک کمر رایجترین دلیل درد سیاتیک است که باعث پادرد در امتداد عصب سیاتیک تا پشت پا خواهد شد.
برخی از ویژگیهای مربوط به درد فتق دیسک کمر در زیر آمده است:
- پادرد. معمولاً پادرد بدتر از درد پایین کمر است. اگر این درد در امتداد عصب بزرگ سیاتیک در پشت پا باشد، به آن درد سیاتیک (سیاتیکا) یا رادیکولوپاتی گفته میشود.
- درد عصب. واضحترین علامت معمولاً درد عصب در پا است و این درد اکثراً به صورت درد سوزشی، تیز، مانند برقگرفتگی، تیر کشنده و نافذ توصیف میشود.
- رخ دادن علائم در قسمتهای مختلف. بسته به مواردی همچون محل فتق دیسک و میزان فتق دیسک، ممکن است علائم در پایین کمر، باسن، جلو یا پشت ران، ساق پا، کف پا و یا انگشتان پا رخ دهند و معمولاً هم یک طرف بدن را درگیر میکنند.
- علائم نورولوژیک. ممکن است دچار بیحسی، احساس سوزنسوزن شدن، ضعف یا گزگز پا، کف پا و یا انگشتان پا شوید.
- افتادگی پا. علائم نورولوژیک فتق دیسک میتوانند شامل مشکل در بلند کردن پا در زمان راه رفتن یا ایستادن روی پنجهی پا نیز باشند که این وضعیت افتادگی پا نامیده میشود.
- درد پایین کمر. این درد به عنوان دردی مبهم و تپشدار توصیف میشود و معمولاً با خشکی کمر همراه است. اگر فتق دیسک کمر باعث اسپاسم عضلات پایین کمر شود، درد ناشی از آن تا حدودی بعد از ۱-۲ روز استراحت نسبی، استفاده از یخ و گرما، نشستن روی صندلی با تکیهی مناسب یا به پشت خوابیدن با قرار دادن بالشت زیر زانوها، بهبود خواهد یافت.
- دردی که با حرکت بدتر میشود. درد ممکن است بعد از ایستادن یا نشستن یا حتی بعد از کمی راه رفتن رخ دهد. همچنین خنده، عطسه یا حرکات ناگهانی دیگر نیز ممکن است باعث بدتر شدن درد شوند.
- دردی که با خم شدن به جلو تشدید میشود. برخی از افراد دریافتهاند که حالات خاصی مانند قوز کردن یا خم شدن به جلو در زمان نشستن روی صندلی، یا خم کردن کمر باعث بدتر شدن درد پایشان میشوند.
- شروع ناگهانی و سریع. درد فتق دیسک کمر معمولاً به سرعت پیشروی میکند؛ حتی ممکن است کار خاصی که باعث درد شود هم انجام نداده باشید.
علائم فتق دیسک کمر معمولاً در صورت گسترده بودن این بیرون زدگی، شدید خواهند بود. اگر فتق دیسک، عصبی را درگیر نکرده باشد، درد ملایم و محدود به درد پایین کمر خواهد بود.
علائم نادر و در عین حال خطرناک فتق دیسک کمر
از دست دادن کنترل ادرار یا مدفوع، درد پایین کمر، بیحسی زین اسبی، درد و ضعف یک یا هر دو پا، علائم وضعیت نادر ولی خطرناکی به نام سندروم کودا اکوینا هستند.
این تورم و تحت فشار بودن عصبهای انتهای ستون فقرات، در صورت عدم درمان فوری، میتواند باعث فلج و مشکلات دائمی دیگر شود. در زمان بروز این علائم فرد نیازمند درمان اورژانسی، که شامل آزمایش و جراحی است، میباشد.
محل فشردگی عصب مهم است
علائم فتق دیسک بسته به جای عصب متفاوت خواهند بود، چون مسیر عصبهای هر قسمت از ستون فقرات متفاوت است. مثلاً:
- فشردگی در L3 یا L4 در اثر فتق دیسک، باعث واکنش غیرعادی در زمان ضربه زدن به ناحیهی زیر زانو با چکش رفلکس لاستیکی خواهد شد. این وضعیت رفلکس کشکک زانو (پاتلا) نامیده میشود. درد ناشی از فشردگی عصب در L3 یا L4 معمولاً به سمت عضلات چهارسر ران در جلوی ران کشیده میشود. این درد با درد سیاتیک که در پشت پا احساس میشود فرق دارد.
- فشردگی عصب در L5 (در L4-L5) در اثر فتق دیسک، میتواند باعث علائمی مانند ضعف و ناتوانی صاف کردن شست پا و ضعف در قوزک پا شود که باعث مشکل در حرکت از پاشنه به پنجه در زمان راه رفتن خواهد شد. این ضعف، افتادگی پا نامیده میشود. درد و بیحسی ممکن است روی پا احساس شود و همچنین ممکن است درد تا باسن امتداد یابد.
- فشردگی عصب در S1 (در L5-S1) در اثر فتق دیسک میتواند باعث از دست دادن واکنش قوزک پا یا ضعفی شود که توانایی ایستادن روی پنجهی پا یا برجستگی زیر انگشت شست را از فرد بگیرد. درد یا بیحسی ممکن است به بیرون ساق پا، کف پا یا بیرون پا و انگشتان پا کشیده شود.
علائمی که برای بیرون زدگی دیسک کمر ذکر شدند، ممکن است دلایل دیگری داشته باشند. معاینهی کامل فیزیکی، بررسیهای پزشکی و گاهی اوقات آزمایشات تشخیصی تصویری برای مشخص کردن علت و منشاء درد و سایر علائم لازم است.
دلایل
معمولاً فتق دیسک ناشی از ساییدگی و فرسودگی طبیعی و وابسته به افزایش سن است. این روند، دژنراسیون دیسک (تخریب دیسک) نامیده میشود. در کودکان و جوانان، مایع زیادی درون دیسک وجود دارد. با افزایش سن، مایع درون دیسکها کاهش مییابد و انعطاف دیسکها کم میشود. دیسکها کوچک شده و فضای بین مهرهها تنگ میگردد. این روند طبیعی پیری باعث مستعد شدن شرایط برای فتق دیسک میشود.
تروما، مانند افتادن هم میتواند باعث فتق دیسک شود.
عوامل خطر
برخی از عوامل باعث افزایش خطر ابتلا به فتق دیسک میشوند که عبارتند از:
جنسیت. فتق دیسک در مردان ۲۰-۵۰ ساله رایجتر از سایرین است.
بلند کردن نادرست اجسام. استفاده از عضلات کمر به جای عضلات پاها برای بلند کردن اجسام سنگین میتواند باعث فتق دیسک شود. چرخیدن در زمان بلند کردن اجسام میتواند باعث افزایش احتمال آسیب به کمر گردد. بلند کردن اجسام با کمک پاها و نه کمر، باعث محافظت از ستون فقرات خواهد شد.
وزن. اضافه وزن، باعث وارد شدن فشار بیشتر به دیسکهای پایین کمر خواهد شد.
فعالیتهای مکرری که باعث فشار بر ستون فقرات میشوند. برخی از کارها نیازمند فعالیت زیادی هستند؛ در برخی از کارها باید دائماً اجسام را بلند کرد یا کشید و خم شد یا چرخید. استفاده از تکنیکهای مناسب برای حرکت کردن و یا بلند کردن اجسام میتواند از کمر محافظت کند.
رانندگی مداوم. نشستن طولانی مدت و لرزش ناشی از موتور ماشین میتواند باعث فشار بر ستون فقرات و دیسکها شود.
کم تحرکی. ورزش مستمر در پیشگیری از بسیاری از بیماریها، از جمله فتق دیسک مؤثر است.
سیگار کشیدن. گفته میشود که سیگار کشیدن باعث کاهش اکسیژنرسانی به دیسک و تسریع روند دژنراسیون خواهد شد. برای اطلاعات بیشتر به سیگار کشیدن و سلامت ماسکولواسکلتال مراجعه کنید.
تشخیص بیرون زدگی دیسک کمر
افرادی که دچار علائم فتق دیسک کمر هستند، باید بدانند که پزشک از آنها سؤالاتی خواهد پرسید و معاینهی فیزیکی کاملی هم انجام خواهد داد.
سؤالاتی که پرسیده خواهند شد
سؤالاتی دربارهی زمان و نحوهی شروع درد، مخصوصاً در موارد آسیبهای تروماتیک رایج هستند. هدف از سؤالات دیگر میتواند مشخص کردن موارد زیر باشد:
- نوع درد. ممکن است از بیمار خواسته شود که درد را توصیف کند، یعنی محل درد و اینکه چه کارها یا وضعیتهایی باعث بهتر یا بدتر شدن آن میشوند را توضیح دهد.
- بیماریها. سایر بیماریها نیز ممکن است دخیل باشند. مثلاً پوکی استخوان (استئوپروزیس) باعث بالا رفتن احتمال شکستگی خواهد شد.
- زندگی و کار. داشتن شغلی که نیازمند کار بدنی زیادی باشد یا انجام مداوم تعمیرات یکسان یا کارهای سخت دیگر در خانه میتواند باعث فشار بر دیسک کمر شود.
- سابقهی پزشکی. احتمالاً پزشک دربارهی درمانها یا مشکلات قبلی شما سؤالاتی خواهد پرسید.
- سابقهی پزشکی خانوادگی. احتمال ابتلا به فتق دیسک کمر در صورت سابقهی ابتلا سایر افراد خانواده به آن، بیشتر خواهد بود.
هرگونه تجربهی افسردگی یا اضطراب هم باید به پزشک اطلاع داده شود، چون ممکن است این اطلاعات برای برنامهریزی درمان مفید باشند.
معاینهی فیزیکی برای تشخیص فتق دیسک کمر
معاینهی فیزیکی اقدامی ضروری برای تشخیص بوده و معمولاً شامل بررسی خم شدن و کشش بیمار است. موارد زیر بررسی و معاینه خواهند شد:
- بررسی نورولوژیکی. برای مشخص کردن وجود مشکل نورولوژیک، پزشک به دنبال علائمی از عدم کارکرد احساس، مانند بیحسی و ضعف پاها و کف پاها خواهد بود. پزشک برای بررسی مشکلی به نام افتادگی پا، که در آن عضلات خم کنندهی قوزک و انگشتان پا ضعیف میشوند، از بیمار میخواهد که عادی راه برود و روی پنجهی پا نیز راه برود. همچنین ممکن است قدرت عضلات و واکنش آنها در قسمتهای دیگر بدن نیز بررسی شود. ممکن است واکنش کند باشد و یا اصلاً واکنشی رخ ندهد.
- آزمایش دامنهی حرکت. بیمار باید به جلو، عقب و طرفین خم شود.
- آزمایش بلند کردن پا. یکی از کششهای رایج برای بررسی فتق دیسک، بالا آوردن پا بدون خم کردن یا تست لازک است. در این تست، بیمار به پشت میخوابد و پزشک به آرامی پای درگیر را تا جایی بالا میآورد که فرد احساس درد کند. اگر درد در زمانی احساس شود که پا در زاویهی ۳۰ یا ۷۰ درجه است، نشانهی فتق دیسک کمر میباشد. اگر بالا آوردن پایی که مشکلی ندارد باعث درد گرفتن پای درگیر شود، نشانهی فشرده بودن ریشهی عصب یا آزردگی و تحریک ریشهی عصب است. انواع دیگر این تست، انجام آن در حالت نشسته یا روی هم بودن پاها است. برخی از تحقیقات نشان داده که آزمایش بالا آوردن پا بدون خم کردن، برای تشخیص فتق دیسک کمر در افراد بالای ۶۰ سال مناسب نیست.
- بررسی علائم حیاتی. افزایش تعداد ضربان نبض و افزایش فشار خون میتوانند نشانهی درد بوده و تب میتواند نشانهی عفونت باشد.
- بررسی طرز راه رفتن. پزشک بررسی خواهد کرد که آیا بیمار به دلیل درد آرام یا غیرعادی راه میرود یا خیر.
- بررسی ستون فقرات کمری. اگر التهابی در ستون فقرات کمری باشد، پوست آن ناحیه غیرعادی یا حساس به لمس خواهد بود.
اگر پزشک نشانهای که حاکی از مشکلی جدی باشد پیدا نکند، درد شدید نباشد، آسیب تروماتیکی به فرد وارد نشده باشد، نیازی به انجام آزمایشات تصویری نخواهد بود. برخی از پزشکان از بیمار میخواهند که صبر کند تا ببیند علائمش در عرض ۶هفته بهبود مییابند یا خیر، چون اکثر افراد بهبود مییابند.
آزمایشات تصویری برای فتق دیسک کمر
برای رد کردن سایر دلایلی که میتوانند باعث بروز علائم در بیمار شده باشند، مانند: شکستگی، تومور، عفونت یا سندرم کودا اکوینا (سندرم دم اسبی)، از آزمایشات تصویری استفاده میشود.
آزمایشات تصویری رایجی که برای تشخیص فتق دیسک استفاده میشوند عبارتند از:
- MRI (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی) معمولاً امکان بررسی دقیق ستون فقرات را فراهم میکند و نشان میدهد که آیا عصبی درگیر شده یا خیر و اگر عصبی درگیر است کدام عصب میباشد. اغلب از امآرآی (MRI) در زمان برنامهریزی برای عمل استفاده میشود. این تصاویر نشان خواهند داد که کدام دیسک بیرون زده و کدام عصب تحت فشار است.
- سیتی اسکن یا CT (توموگرافی کامپیوتری) در مواردی که بنا به دلایلی نباید از MRI استفاده شود، استفاده خواهد شد.
- اشعهی ایکس معمولاً برای رد کردن وجود مشکلاتی مانند: شکستگی استخوان، ناهنجاریهای استخوان، تومور یا مشکل در شکل و توازن ستون فقرات استفاده میشود. معمولاً برای تشخیص فتق دیسک، از اشعهی ایکس به تنهایی استفاده نمیشود.
- سیتی میلوگرام نوعی اسکن توموگرافی کامپیوتری است که در آن رنگ کنتراست وارد مادهی ستون فقرات شده و با اشعهی ایکس این رنگ دیده میشود. این تصویربرداری اندازه و محل بیرون زدگی را نشان میدهد، اما تهاجمی است.
- الکترومیوگرافی یا EMG (نوار عصب و عضله) میتواند نشان دهد که کدام ریشهی عصب درگیر است.
آزمایشات تصویری به تنهایی نمیتوانند فتق دیسک را تشخیص دهند. در برخی موارد، ممکن است نتایج آزمایشات MRI نشان دهندهی فتق دیسک کمر پیشرفته باشد، اما بیمار هیچ درد یا علائم دیگری نداشته باشد.
علت عدم وجود علائم نامشخص است، اما برخی از متخصصین معتقدند که فتق دیسک بیش از آنچه تصور میشود گسترده بوده و معمولاً جزئی از روند پیری است.
چالش اصلی در تشخیص فتق دیسک کمر تمایز این مشکل از سایر دلایل است. برای رسیدن به تشخیص درست و شروع درمان، این دلایل باید رد شوند.
درمان
در اکثر بیماران فتق دیسک کمر بعد از چند روز الی چند هفته کمکم بهبود مییابد. معمولاً علائم اکثر بیماران بعد از ۳-۴ ماه برطرف خواهند شد. با این حال برخی از بیماران گاهی در طول روند بهبودی درد خواهند داشت.
درمان غیرجراحی
درمان ابتدایی برای فتق دیسک معمولاً درمانی غیرجراحی خواهد بود.
درمانهای غیرجراحی عبارتند از:
استراحت. ۱-۲ روز استراحت باعث تسکین درد کمر و پا خواهد شد. با این حال نباید خیلی ساکن بمانید. در زمان شروع مجدد فعالیت اقدامات زیر را انجام دهید:
در طول روز استراحت کنید، اما از نشستن طولانیمدت اجتناب کنید.
همهی فعالیتهای فیزیکی خود، مخصوصاً خم شدن به جلو و بلند کردن اجسام را آرام و کنترل شده انجام دهید.
برای اجتناب از انجام حرکاتی که باعث درد میشوند، فعالیتهایتان را تغییر دهید.
داروهای غیراستروئیدی ضدالتهابی (NSAIDs). داروهای ضدالتهابی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن باعث تسکین درد خواهند شد.
فیزیوتراپی. برخی تمارین باعث تقویت عضلات کمر و شکم خواهند شد.
تزریق اپیدورال استروئید. تزریق داروی شبه کورتیزون به فضای اطراف عصب، با کاهش التهاب باعث تسکین موقت درد خواهد شد.
مدارکی وجود دارد که نشان میدهد تزریق اپیدورال باعث تسکین درد در بیمارانی که بعد از ۶هفته درمان با سایر روشهای غیرجراحی بهبود نیافتهاند، میشود.
مدارکی وجود دارد که نشان میدهد تزریق اپیدورال استروئید در ۳ماه اول بعد از جراحی باعث افزایش احتمال عفونت میشود. دربارهی این خطرات با جراحتان گفتوگو کنید.
باید اشاره شود که این درمانهای غیرجراحی فتق دیسک را درمان نمیکنند، اما باعث بهبود علائم در طول دوران تلاش بدن برای بهبود دیسک میشوند. در بسیاری از موارد، فتق دیسک به مرور زمان خود به خود برطرف شده و جذب بدن میگردد.
درمان جراحی
تنها درصد کمی از بیماران مبتلا به فتق دیسک کمر نیازمند جراحی هستند. جراحی کمر فقط برای افرادی توصیه میشود که بعد از یک دوره درمان با روشهای غیرجراحی علائم دردناکشان بهبود نیافته و یا علائم زیر را دارند:
- ضعف عضلانی
- مشکل در راه رفتن
- از دست دادن کنترل ادرار و مدفوع
میکرودیسککتومی. رایجترین عمل برای درمان یک دیسک بیرون زده، میکرودیسککتومی است. این عمل با کمک برش کوچکی در محل فتق دیسک انجام شده و اغلب در آن از میکروسکوپ کمک گرفته میشود.
بخش بیرون زدهی دیسک و هر قسمت دیگری که باعث فشار بر عصب شده است خارج میشود.
اگر چندین دیسک دچار فتق شده باشند، عمل سنگین و پیچیدهتری لازم است.
توانبخشی. پزشک یا فیزیوتراپیست برنامهی پیادهروی سادهای (مثلاً ۳۰ دقیقه در روز) برای شما تنظیم خواهد کرد و در کنار آن تمارین خاصی هم برای افزایش قدرت و انعطافپذیری کمر و پاها در نظر خواهد گرفت.
برای کاهش خطر ابتلای مجدد به فتق دیسک، ممکن است از خم شدن، بلند کردن اجسام یا چرخیدن به مدت چند هفته بعد از جراحی منع شوید.
اقدامات لازم
در هر دو روش غیرجراحی و جراحی، ۲۰-۲۵% احتمال ابتلای مجدد به فتق دیسک در طول زندگی وجود دارد.
یکی از معایب درمانهای غیرجراحی این است که زمان لازم برای بهبود علائم طولانی خواهد بود. بیمارانی که برای مدت طولانی از روشهای غیرجراحی استفاده کردهاند، نسبت به افرادی که زودتر تصمیم به جراحی گرفتهاند، بهبود کمتری در درد و عملکرد خود تجربه خواهند کرد. بر اساس تحقیقات انجام شده، نتایج جراحی پس از ۹ تا ۱۲ ماه، به خوبی نتایجی که قبل از ۹ ماه بدست آمدهاند، نخواهد بود. بهتر است با پزشک خود درباره زمان مناسبی که قبل از جراحی باید از روشهای غیرجراحی استفاده کنید، مشورت کنید.
خطرات جراحی. هر عمل جراحی خطرات جزئی دارد. این خطرات عبارتند از: خونریزی، عفونت و حساسیت به داروی بیهوشی.
عوارض خاص جراحی فتق دیسک عبارتند از:
- آسیب عصبی
- عفونت
- پاره شدن پوشش عصبها (پارگی دورال)
- هماتوم و فشار بر عصب
- فتق دیسک مجدد
- نیاز به جراحی مجدد
سؤالات متداول
در صورت ابتلا به فتق دیسک چه کارهایی نباید انجام دهید؟
فعالیتهای روزانهای که در صورت ابتلا به فتق دیسک باید از انجام آنها اجتناب شود عبارتند از:
- نشستن طولانیمدت. نشستن، مخصوصاٌ در حالت قوز کرده، باعث فشار بر دیسکهای بین مهرهای میشود.
- لباس شستن
- جارو زدن
- غذا دادن به حیوانات خانگی
- ورزش سنگین
- پارو کردن برف یا باغبانی
آیا ممکن است فتق دیسک خوب نشود؟
اگر دیسک در پایین کمرتان باشد، ممکن است باعث فشار بر عصب سیاتیک شده و باعث دردی شود که تا باسن و پاهایتان کشیده میشود. خوشبختانه در اکثر موارد، ۹۰% موارد، درد ناشی از فتق دیسک بعد از ۶ماه خودبهخود برطرف خواهد شد.
چقدر برای فتق دیسک استراحت کنیم؟
اغلب ۱-۲ روز استراحت مطلق باعث بهبود کمردرد شدید خواهد شد. استراحت نباید بیش از ۴۸ ساعت شود. بعد از شروع مجدد زندگی روزمره، باید در طول روز مرتباً استراحت کنید، اما از نشستن طولانیمدت خودداری کنید.
آیا در صورت ابتلا به فتق دیسک میتوانم زندگی عادی داشته باشم؟
احتمال بهتر شدن شما زیاد است. اکثر افراد مبتلا به فتق دیسک بعد از حدود ۴هفته بهبود مییابند. گاهی اوقات بیشتر طول میکشد. اگر بعد از ۴-۶ هفته همچنان درد دارید یا قسمتی بیحسی است، یا بدتر شدهاید، با پزشکتان صحبت کنید.
آیا راه رفتن در صورت ابتلا به فتق دیسک مانعی ندارد؟
در صورتی که مبتلا به فتق دیسک هستید قبل از شروع مجدد هر فعالیتی با فیزیوتراپیست خود مشورت کنید. برنامهی ورزشیتان را به آرامی شروع کنید. روز اول تنها ۵-۱۰ دقیقه راه بروید. هر روز چند دقیقه این زمان را افزایش دهید تا اینکه به روزی ۳۰-۴۰ دقیقه برسید.
آیا پیادهروی برای فتق دیسک مفید است؟
فعالیتهای ایروبیک ملایم، مانند: پیادهروی، دوچرخهسواری و شنا باعث تسکین درد خواهند شد. ممکن است برخی از فعالیتهای ایروبیک برای شما مناسبتر باشند. برای اطلاع از اینکه چه ورزشهایی برای شما مناسبتر هستند، از پزشکتان کمک بگیرید.
نشستن برای فتق دیسک بهتر است یا ایستادن؟
نشستن طولانیمدت برای افراد مبتلا به فتق دیسک مناسب نیست. ایستادن پشت میز بهترین حالت است، اما اگر مجبورید که بنشینید، ستون فقراتتان را به تکیهی صندلی تکیه دهید و صاف بنشینید و قوز نکنید (زیرا باعث فشار بر رباطهای ستون فقرات و بدتر شدن فتق دیسک خواهد شد).
آیا ممکن است باعث بدتر شدن فتق دیسک شوم؟
آیا ممکن است باعث بدتر شدن فتق دیسک شوید؟ درد فتق دیسک معمولاً زمانی که تحرک دارید بدتر بوده و در زمان استراحت بهتر میشود. سرفه، عطسه، نشستن، رانندگی و خم شدن به جلو ممکن است باعث تشدید درد شوند.
سریعترین راه درمان فتق دیسک چیست؟
درمان سریعی برای فتق دیسک وجود ندارد. در برخی از موارد فتق دیسک که لیزخوردگی مهره نیز نامیده میشود، بعد از چند هفته یا چند ماه خودبهخود درمان میشود.
چگونه فتق دیسک را سریع درمان کنید؟
- متناوباً از یخ و گرما استفاده کنید.
- تا میتوانید تحرک داشته باشید.
- درمانهای جایگزین مانند طب سوزنی (آکوپانکچر)، ماساژ یا کایروپراکتیک را امتحان کنید.
چرا فتق دیسک شبها بدتر است؟
دلیل این امر این است که خوابیدن روی شکم باعث وارد شدن فشار اضافی بر عضلات، رباطها و مهرهها در ناحیهی گردن میشود. همچنین باعث افزایش قوس پایین کمر نیز میشود که میتواند منجر به درد شود.
آیا فتق دیسک دائمی و ماندگار است؟
وقتی که دیسک سالمی دچار بیرون زدگی شود، هرگز به وضعیت آناتومی عادی خود باز نمیگردد، یعنی این بیماری یا مشکل ماهیتاً دائمی است.